Rozdział 6

Na kanapie w salonie One Direction siedziała czwórka roześmianych chłopaków z 5 Seconds Of Summer.  Kiedy Ashton zobaczył nas w wejściu wstał z kanapy i ruszył w naszym kierunku.

- Cześc jestem Ashton - uśmiechnął się w moją stronę.

- Hej. Jestem Anastasia, ale mów mi Ana - powiedziałam zadowolona.

- Ta Ana ? - chłopak mruknął w stronę HArry'ego i Niall'a, którzy wzruszyli tylko ramionami i zaczęli się śmiac. Spojrzałam na nich pytającym wzrokiem, lecz kiedy żaden z nich nie był w stanie powiedziec mi o co chodzi wzruszyłam jedynie ramionami i usiadłam na wolnym miejscu na kanapie.

Od wejścia do apartamentu minęła godzina, a ja jedynie co zrobiłam to zamieniłam parę zdań z Ashtonem i Liam'em, który wyszedł pół godziny temu, aby porozmawiac ze swoją dziewczyną - Sophie. Siedziałam znudzona opierając głowę na ręce i przyglądałam się chłopakom, którzy nie zwracając na mnie uwagi rozmawiali ze sobą i śmiali się. Nie ukrywałam faktu, że przez ostatnie dziesięc minut jedyne co robiłam to bezczelnie przypatrywałam się blondynowi - który no cóż był moim crush'em odkąd stałam się directioner. W pewnym momencie spojrzałam na telefon, który pokazywał jedną interakcję.

@Louise_xo @Ana_Roberts_xo where r u ? czekam na skype a Ciebie nie ma :( 

@Ana_Roberts_xo @Louise_xo 5 MINUT! Przepraszam x

Szybko odpisałąm dziewczynie i po cichu " nie zauważona" przez nikogo wstałąm z kanapy i ruszyłam w stronę wyjścia. Po wyjściu z apartamentu zamknęłam cicho drzwi i puściłam się biegiem w stronę swojego pokoju, który znajdował się dwa piętra niżej. Ku mojemu nieszczęściu winda była na samym dole, więc nie zwlekając ani chwili dłużej ruszyłam na swoje piętro po schodach i chwilę później z uśmiechem na ustach otwierałam pokój. Zaraz po zamknięciu drzwi podbiegłam do laptopa, który załączyłam i po kilku sekundach czekałam na odebranie połączenia przez Louise.
- no nareszcie! - westchnęła uradowana blondynka.
- przepraszam Cię Louisee! całkowicie zapomniałam że miałyśmy rozmawiać i zasiedziałam się u chłopaków - mruknęłam przepraszająco .
- już wszystko ok z nimi? ten palant Cię przeprosił? - zapytała.
- żaden palant dobrze? może i postąpił niezbyt miło i trochę uraziła mnie ta wypowiedź ale wszystko już w porządku. Przeprosił mnie noo i poznałam chłopaków z 5Seconds Of Summer - powiedziałam uśmiechnięta.
- Żartujesz?! tych chłopaków?! Tą czwórkę przyjaciół, których filmiki na youtube oglądałam ostatnio?!
- tak - kiwnęłam głową potwierdzająco - będą ich supportować - dodałam .
- Ale fajnie! stara! i ty mi nic nie mówiłaś?! gdybym tylko wiedziała poleciałabym z tobą - krzyknęła udając oburzenie.
- po co?!m głupia jesteś i tyle jeszcze ciebie by mi u brakowało - pokręciłam głową rozbawiona - przyjechałam tutaj pracować a nie romansować poza tym sama dobrze wiesz jaki ja mam do tego stosunek - mruknęłam.
- Taa ty i ta twoja niechęć do miłości i kochania. Nie wiesz co tracisz.
- Louise... dobrze wiesz dlaczego mam takie zdanie na ten temat i nie powinnaś się temu dziwić - powiedziałam cicho.
- twoja mama jest głupia że was zostawiła i tyle. kto by zostawiał taką cudowną córkę i wspaniałego męża.
- dobra dobra koniec! lepiej opowiedz mi co tam u was w Londynie słychać? - powiedziałam zmieniając temat. Louise otwierała już usta, lecz przerwało jej pukanie do drzwi.Pokiwałam tylko głową, po czym ruszyłam do drzwi przed którymi stał uśmiechnięty Niall.
- Co ty tutaj robisz ? - zapytałam uchylając bardziej drzwi, aby Irlandczyk mógł wejść.
- Tak szybko zniknęłaś i nie wiedzieliśmy gdzie poszłaś - wzruszył ramionami - nie przeszkadzam ? Pomyślałem,że skoro masz napisać o nas.. o mnie artukuł to potrzebne Ci będą jakieś informacje na mój temat lub coś - mruknął niezręcznie drapiąc się po karku. Uśmiechnęłam się lekko.
- Dobrze myślisz, tyle że właśnie rozmawiam z moją przyjaciółką na skype ... - powiedziałam wchodząc do salonu, przez co razem z Niall'em byliśmy na widoku kamerki z mojego laptopa.
- Cześć panie-przepraszam-że-nie-przyszłem-na-spotkanie - Louise uśmiechnęła się rozbawiona machając do chłopaka.
- Louise, tak ? Miło mi Cię znowu widzieć - Horan uśmiechnął się do kamerki.
- No cóś... skoto macie jakieś sprawy do załatwienia to nie przeszkadzam... i tak już powinnam kłaść się spać... Ana! Jutro koniecznie musisz do mnie napisać. Cześć - dziewczyna uśmiechnęła się o nas i zniknęła, a między mną a piosenkarzem zapanowała cisza.
- To.... może chcesz się czegoś napić ? Może zamówimy jakiś sok, a później pójdziemy na taras posiedzieć i porozmawiać - mruknęłam nieśmiało spoglądając kontem oka na chłopaka.
- Dobry pomysł - potwierdził chłopak i po kilku minutach - już z sokiem i szklankami w rękach - byliśmy na tarasie. Nie wiedziałam co powiedzieć i jedyne co mogłam zrobić to omijanie wzrokiem chłopaka.
- Słuchaj jeżeli nasz współpraca ma wypalić nie możesz być taka nieśmiała - zaśmiał się chłopak - jestem zwykłym nastolatkiem, z szaloną pracą, ale oprócz tego prywatnie jestem zwykłym śmiertelnikiem.  Nie rozumiem dlaczego jesteś taka nieśmiała - westchnął rozbawiony moim zachowaniem - przecież wczoraj i dzisiaj było normalnie - zmarszczył brwi w zamyśleniu.
- Nie rozumiesz - jęknęłam żałośnie. To było co innego... w tedy... nie byliśmy sami, a teraz jesteśmy tylko we dwoje. Poza tym nie ułatwia mi fakt, że od dobrych paru lat jestem waszą fanką - uśmiechnęłam się nieśmiało.
- Okej. Rozumiem . To może na początek powiedz mi kto jest twoim faworytem z naszej piątki - zapytał zadowolony.
- Chyba nie myślisz że Ci powiem ? - zaśmiałam się nerwowo.
- No powiedz! Nie obrażę się! - powiedział siadając obok mnie - przecież to nic takiego!
- Ty byłeś moim faworytem - mruknęłam po chwili.
- Naprawdę ?
- yhym ...
- I takie trudne było powiedzenie, że to ja jestem Twoim faworytem ? Nic się nie stało!
- Haha, w sumie masz rację.. ale to dziwne, że jeszcze dwa miesiące temu oglądałam wasze zdjęcia na internecie, oglądałam filmiki z wami, a teraz spędzę z wami! ŻYWYMI! więcej niż dwa tygodnie oraz będę mogłą robić wam zdjęcia i napiszę o was artykuł do gazety - westchnęłam czując jak moje policzki robią się czerwone.
- E tam! Nim się obejrzysz, a już będziesz musiała się pakować i wracać do Anglii.. Ale za nim to minie musimy sprawić aby ten wyjazd nigdy nie uciekł z twojej pamięci. Najpierw muszę nauczyć Cię tego, abyś się nie czerwieniła prawie za każdym razem jak Ci coś powiem i nie była taka nieśmiała w naszym kierunku. Dlatego też - w tym momencie Niall pociągnął mnie abym wstała z leżaka i podał mi dłoń - Cześć! Jestem Niall Horan!
- Hej! Ja jestem Anastasia Roberts ale przyjaciele mówią na mnie Ana - odwzajemniłam ścisk dłoni.

~~

Następnego dnia zaraz po przebudzeniu ruszyłam do łazienki, gdzie założyłam czarną sukienkę na grubych ramiączkach i czarne krókie converse. Włosy spięłam w wysokiego kucyka i biorąc torbę a aparatem, telefonem i okularami przeciwsłonecznymi zamknęłam swój pokój i ruszyłam do windy, którą przemieściłam się na sam dół, gdzie w kawiarni spotkałam się z całą ekipą. Mimo, że na zegarku była wczesna godzina, przed hotelem było mnóstwo fanów, którzy jak tylko zobaczyli jakiś ruch przy recepcji zaczęli skandować " One Direction" i machać w stronę wejścia. Z uśmiechem - przed wejściem do kawiarni- wyjęłam aparat i wychodząc na schody przed wejściem zrobiłam parę zdjęć. Kiedy weszłam do "jadalni" nie przeszkadzając chłopakom, którzy coś omawiali zamówiłam sobie sałątkę i usiadłam parę stolików dalej, gdzie po kilku minutach dosiadł się do mnie Michael i Luke.
- Czemu wczoraj tak szybko uciekłaś z apartamentu chłopaków ? - zapytał Mike jedząc kanapkę.
- Musiałam porozmawiać z przyjaciółką, a że byliście zajęci to nie chciałam wam przeszkadzać - wzruszyłam ramionami grzebiąc widelcem w sałątce.
- Taak! Gdybyś widziałą minę Niall'a, któy chciał się ciebie o coś zapytać a Ciebie nigdzie nie było - mruknął rozbawiony Luke - zaraz również i on znikł i wrócił po czterech godzinach zadowolony - zaśmiał się widząc moją winę. Zaśmiałam się z chłopaków i zaczęłam jeść swoje śniadanie. Szykuje się ciiiiiężki dzień.